Ahh şu benim güzel mi güzel tatlı mı tatlı annem yok mu,gökten düşmüş kanatlarını kaybetmiş bir melek sanki...Bu kadar fedakar,bu kadar içten,bu kadar anlamlı başka kim sevebilir ki beni...Hem arkadaşım,hem sırdaşım,hem kardeşim,hem canım hem de annem olabiliyor aynı zamanda.Kırılgandır aslında o ,çok güçlü yapısının altında yumuşak,camdan bir kalp vardır.Çok fedakardır benim annem.Hayatı boyunca hep başkaları için yaşamış,hayallerini çöpe atıp hep uğraşmış.Kendini boşvermiş bir süre sonra kaybolmuş.O yıldızlara gönderdiği sayısız dilekleri unutmuş çoktan.'Ben'yoktur benim bitanecik annemde, hep 'biz' vardır.Onun yanında kaybolmak imkansız,bir şekilde bulduruyor ışığımı,yolumu...Onun sözleri altından kıymetli,onun varlığı paha biçilmez,onun sevgisi alemlere değişilmez...Kendini unuttuğu,yıprattığı yolları unutturuyorum ona yavaş yavaş...Bende onun ışığı olmaya çalışıyorum çoğu zaman.Çocukken anlamazdım bu kadar derin sevmek ne demek ama yine de severdim.Şimdilerde daha iyi anlıyorum.Ama onun demesine göre onu en iyi 'anne olduğumda'anlarmışım.Bazen sinirlenir,kaldıramaz hale gelir temiz yüreği anlamsız yüklerini...Yine de fazla kızamaz,kıramaz kimseyi...Elleri çok güzeldir benim annemin.Yorgundur ama güzeldir...Yumuşacık...Bembeyaz enerjiler gizlidir,gözlerinde görmeyi bilene...
Onu mutlu etmek için herşeyi yaparım,bitanem o benim...Bazı günler evden çıkmadan ona güzel notlar yazar buzdolabına asarım.Görüp günü aydınlık geçsin diye ve onun için döneceğimi hep bilsin diye...Melek annem seni çooook seviyorumm,iyi ki varsın sensiz olmamm olamammm ...
Yusuf'un da dediği gibi '' Varlığın yeter validem ' :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder