Hoşgeldin der sana kocaman bir gülücük gönderirim her kimsen:)
Gülmek güzeldir,okurken yargılama sorgulama sadece anla ve gülümse;)Dengeyi bulmanı dilerim hayatın her alanında...Saygılarla...

10 Aralık 2011 Cumartesi

Ahh İstanbul...

Ahh İstanbul sen ne garip bir şehirsin.Ayrı kalsam özlüyorum,kavuşsam sıkılıyorum,boğuyorsun beni ama yine de seviyorum seni.Havandan mı suyundan mı bilmem vazgeçilemiyorsun.İstiklal Caddesine bir giriyorum,o amaçsız insan topluluğunun içine dalıp çıkamayınca anlıyorum senden geçilmez.O insanlar gece gündüz dinlemeden umarsızca yürürken cadde boyu onları izlemek bana hayatı hatırlatıyor.Galata Kulesini görüp kurtuluşu hissetmek mesela,özgürlüğün tadını hissettiriyor.Tepesine çıktığımda sen ayaklarımın altında oluyorsun ya uçup gidesim geliyor.Hiç bitmiyorsun İstanbul.Her uğradığımda sana, farklı bir yönünü keşfediyorum,heyecan uyandırıyorsun bende her uğrayışımda...Aslında Aşk gibisin sende,tarifin yok,tarifin çook...
Karmakarışıksın,yönümü kaybediyorum çoğu seferde.İçinden çıkamıyorum,düşünmek yetmiyor,yazmak lazım biraz da beynimi mutlu etmeli...
Bu aralar çok fazla düşünmekteyim öyle ki sevgili beynimi çok zorluyorum.Yazmalıyım diyorum sonra beynimi mutlu etmeliyim,rahatlatmalıyım.Birilerinin okuması beni anlaması önemli değil.Sadece yazmalı...
Nasıl bir sınavın içindeyiz hepimiz.Yolumuzu bulamıyoruz,zamanımızı yolumuzu bulmak sevdasıyla harcıyoruz.Zamanı geliyor mantıklı olmalı diyoruz ,zamanı geliyor yüreğim götür beni istediğin yere,koyver gitsin...
Ve gerçekten de insan payına paydasına düşeni yaşıyor...Hayat sınavında kaç yanlış kaç doğruyu götürüyor onuda yaradanım biliyor...
Biz işaretliyoruz işte şıkları...Ama beyinle ama yürekle...Sonuca yüce karar verir nasılsa...Ne senin beynin ne benim yüreğim...
Bilemiyorum,bilmiyorum belki de bilmek istemiyorum neyi?nasılı?nedeni?kimi?niyeyi??? Sadece yaşamak istiyorum doya doya sorgulamadan yargılamadan üstüne fazla düşünmeden yorulmadan...Yine de olmuyor değil mi? Yine de yazmak lazım,düşünmek lazım,sorgulamak lazım bilmek istiyor insan her duyguyu,her cevabı...Yakalamak istiyor güneşle ayın tükenmez uyumunu...
Neyse iyi şeyler oluyor,olmaya da devam edecek...Mucizeleri beklemekteyim hala,inanmakta ısrarcıyım.2012 yi bekliyorum bu aralar sabırsızlıkla,güzel bir sene yeni bir sene;başlangıçlar bitişler güzel enerjiler hoş sohbetler mutlu haberlerle gelir umarım 2012 beni hayal kırıklığına uğratmaz...
Sonuç olarak ayrılacağız İstanbul 2012'ye girerken 10 dan geriye birlite sayamayacağız,bu kadar beyin fırtınası yeter,kavuşacağımız günü sabırsızlıkla bekliyorum...Bir daha ki görüşmemizde sen aynı kalmayacaksın biliyorum ama sana söz bende aynı kalmayacağım değişeceğiz beraber...Bekle de gör... 

2 yorum:

  1. İstanbul denilince aklım bana oyunlar oynamaya başlıyor... Melodiler birbirleri ile çarpışıyor. İyisiyle kötüsüyle notalar birbirine karıştığında güzel bir armoni yerine ortaya ses kirliliği çıkınca başlıyorum düş'ünmeye...

    İstanbul fenadır. Kocamandır. Kara bir girdap gibi çeker içine duyguları...

    Oldum olası sevemediğim şehirlerindendir...

    niye seveyim ki! Şarkılar İstanbul için yazılmış gibi... şiirler ona yazılır. en büyük aşklar istanbulda yaşanılanlar gibidir.

    Şimdi tam bir Ankara'lı oldum sanırım:) Her Ankara'lının içinde kalan uktedir bu istanbul...:)

    Neyse canımmm arkadaşım benim yerime waffle yedin mi sen onu söyle :D

    YanıtlaSil
  2. İstanbul ayrıdır arkadaşım,onun gibisi dünyada yok...Waffle yedim senin için ama ankara waffle ı gibiside yok ;)

    YanıtlaSil